Tekstweergave van GRC1920_Datum onbekend 2_00001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
re Zat.aitn i)c arbeiders /.elve bctalen toch ook m dt; limf- delijkea omsl.;g, voof gooJu woni!.p,tMi brtjieii zijj-• lot)!! gaarne eon goecie hirur. Vcrder/xf^t,dc H'- J /"t <> << Mr».'ro.-^h 1 H/ 'rifl.* Jb 69s(o Jaari^aiii^ Nr. 52. icht ^..luiJtfvtiuun'iES' ABOJ^ NEM ENTSPRIJS: en. ; 20 Gt. 40 15 %r Dit Blad verschS?'! iederm '"'^i?'irO]^l^fflS33,,^C3r' e*® en ^st per kwartaal f 1-- Vooi Belgie an Duitschland worden abonnementen alleen aangeno- men door de postkantoreii ter piaatseo Voor dc ovcrig'' Isindcng tot dc Post~Uni€ bctioorendc^ bcdraa^ ds prp f 1.25 pet wamai bij voorMitbetaliag te wldeeis, Afz©nder!flke 'i';"imprs 5 cent PBIJS DEK ADYBBTENTIEN: Van I - 5 regds 75 cents, elkc re^s meer ise&n^ i g3-©ote Icttofflt vignetten enz., - worden berekend naar plaatsrnimte. Adverteis^s diiemaal ter piaatsing opg^cven, worden slechts 2mcud in rskenios fcbracht, miis achkreenvolgms geplaatst Reclame 15 cent pei regel Bf sbonnement voordeelige overeenkomst AdvertenMn ep iadert stnkken worden ui^r^k Dinsdag- of Vridag-raorgec ?6dr 9 EH i0gewad!t 19 JP 0 IS ct. m. igen 7.33 10.30 iC.44 7.53 10.56 S.06 11.og S27 1 1.29 [ 7.25 7.35 7.50 8.04 8.13 8.22 3.36 3.49 >.50 ).17 ),28 S.47 Ml 9.35 9.45 9.58 10.09 10.18 10.27 10.43 10.56 7.13 7.27 7.40 7.50 7.57 8.07 8.19 8,32 8.47 9.20 .22 .49 .08 36 8.35 9.13 9.29 9.41 9.53 10.01 10-21 10.30 10.41 10.58 9.09 9.23 9.35 9.46 0,01 O.IO 0.1& 0,23 0.30 0.37 7.08 7.16 7.22 7.24 7.31 7.41 7.49 3,00 3.11 3,27 3.45 rP f Jfieums- en JIdnertenHeblad, M VEMAAK SfUm tlitgeTers; Fibma GEBKs. TEBHAAK, yoorh. A. F. G. Y. Diese;*, GRATE. Teleiittow! Mmcwii Rfe ti De tijd. van het bepalen der studieinricli- tins is weer daar. Tientallen van jongelie- dou in liet gelukkig bezit gekomen van Iiuq einddipiJma H. B. S. 5-j cursiis of \aa lie I Gymnasium, vragen zich af ; „Wat zai ik worden ?" Ik mage de aandacht van deze toekoiu'Ai- ge studenten en hun ouders vesligeu op de Landbonw-Hoogesciiooi te Wagenuigeu. Deze inachting van hooger onucrwi'- It,idt o, a, op tot landbouwkundig en miu- louv/kiuidig ingenieur en aan kai..jl ei.o laud- on tuinbumxki.ndige ingenieurs heb ben -wij een t'ekort. Dit tekdrt doet zich ten zeerste gevoelen voor den st'aatsdienst. Nieniand zal ontken. nen, dat bet alleszins wenscheiijk is, dat de land- en tuinbouwconculenten, zuivel- en veeteeltconsulemen, ambtenaren, wler taan het is niet liun raadgevingen den landboti- wer bij te staan, als voorlichfer Op te treden op boerenvergaderii^en, enz. enz. denzell- (4ei) god:idienst belijden als de overgroote. liieorderheid der boeren met wie zij omgaan Om een voorbeeid te noemen ; het is schelijk, dat de consulenten werkzaam in iSoord-Brabant, Katholiek zijn. En vi^at liei geval ? Van de vier consulenten, wier ainbtsgebied in Noord-Brabant ligt, is er slecMs een kaliiioliek. Het va^-^tsteUen van dii ieit doet natnurlijk niets af aan den ver- aii-ii-'-iolijken arbeid der niet-Katholieke oouriuieiiten, Het dient alleen oro het tekort aan katliolieke consulenten aan te toonen. Maar d"t tekort bestaat bovendien op aiw- . ' i Te Wageningen be Stu-d-GGreii t© agemngGn.'nai^veieemging, ^^itr s'UUeiiL <10 Ljiw, ijeer Bemeliiians, Het is mogelijk, dat minvermogende jon, gelieden van zeer goeden aanleg zich tot de studie te Wageningen voelen aangetrokken, maar lat hun ouders deze niet kunnen be- kostigen. Welnu, voor enkele minvermogei*. den vi'Giden van Rijkswege beurzen beschik baar gesteld, en de Regeering is t^ereid sub- sidie te veiieenen aan vefeenigingen of sticMingen, wier doel het is aan minvermo. gende studenten geldeiijke hulp te ver- leenen. Op een daaxtoe strekkend vemoeiv van ondergeteekende heeit d© Heer Minister van Landbo"u-w in de vergadering der Tweede Kamer van 2 Juli j.l. het volgend antwoord gegeven : „Het is inderdaad mijn bedoeling op de begrootlng-voor 1921 een post uit te trekken als door nen heer Deckers bedoeld, om vet-, eenigingen of stlchtingen subsidie te geven ten einde op die virijze jongelui van goeden aanleg in staat te stelien aan de juanbouw- •hoogeschool en d© Veeartsenijkundige Hoo- >!r-l,aat een H. K. Studen- ischoond te blijven van de lectuur der einde- g ;\iuuiijker a..t. o en moiors \joizilter isilepriesterhooze ellende, vsraarntee het menschdom en weg on-anhg nuuien zooaat sinds een jaar of z,es iiieer dan oolt word! bezocht. Want ongelukken, bnrust, wanor- de, moord en doodslag lijkt wel het voor- naamste wat or tegcnwooruiP- te vinden is, Maar daaraan kunnen %ve meestal niet veel /erhelpen, ten minste Siet spoedig en mak- kelijk, Het hindort des le meer als er man- toe-gtanden bli.iven bestaan, die wel te ver- oeteren wa.t Werden we dus me I de beide Pinksterda. gen ontheven van ons dagelijksch kwantum persnarighedoii, waarji die, Vvelke veroor- zaakt -worden door au-3)'s eti motors, onver. mijdelijk een vaste yubriek vormen, de Dinsdagsche kranten 'i>ehelsdcn weer een aantal ongevallen met die razemde renwa- geiis, in zoo'n m,ale, dtit de Ovei'heid nu ein- delijk wel eens in mag gr^vpisn. En in vlaats, dat de luidruehtlge beroeps-intorpellanten In de Tweede Kamer d:> landsbelangen hin. deren door hun gezanik over z.g.n, onhen- sche behandeling door den een of anderen bolsjewiek, mochten ze aich wel eens ver. dienstelijk makeit door een wetsvoorsteJ, waardoor een einde komt aan het onduld- geschool te studeeren, „Ik gevoehde nood^akelijklieid oni roeds |bare, woeste gerij en geros over den open. itmii 111 eenige toezegging te doen voor het jaar|baren weg van-tiutd'h en m'-tc^-t,. Want al u t ue ursussen in September be-|zjiuien de roodste Rot)den i) g /.( o zelf pn- *"""°gii] li 10 wel van belang is dat nu. jfiteeren van die dure eti ariritocratische ve>. ' . iongelui weten of zij oj) suDsidie Ivoermiddelen, zij zijn irrnners de speciale I L I kenen. Ik ben bereid een supple- jbehartigers der i)eiangeu van het volk ? r,./iie ubgiooting op den dienst in dit jaa>| heelt hel volk er toch zeer zeke» u 111 te dienen, Ibelang bij, om niet vroeg of laat door een „ui 1S3 in deze inderdaad eenig p-ericuluiJt Ion;\ergereden te worden, lets in mora, omdal, het^ niet aliocn voor 'leu leder wandeiaar tegenwoordig kans riiaalolandbouwdienst, maar ot)k voor de||jj^Qj,|, zoolang er snelyeden gepermitteerd liari;o;jii8»et)[ Sic oogenblik uiter i^^iioei--' ,5() KMmeter in het unr. , , .. hi'iiciiten is dat iin goed voor, om met de ailiULtis vilii \V ageiiijigen, tc ivrijgoiJ, I \'aij ceri trom over -don openb^reii vraag veei giooter is dau iiot aaribod, .lietK^^ raceii, die van ons alien is en dooi. i.-, ous govvonsclit, iiaast de beperktc gejc. betaald wordt ? Ter wille van een oi pnheia vas o plaalsen, die de wet lhau, duizend O.-Wee rs of gefortuneer bieat, nog een groo er aantal plaateen open te Stelien ; liet is dan o_ok myn bedoelmg 1 verkeeiL, als zij zich aa^x een wandeling wagen, moet welhaast atle. nat'uurgenot vergald worden doordat mei» der terrein. Wij verbeugeh ons in een kraclitigen o^-i)elioori\ik gedrp'tomeerde l>loei van het land- en tuinbouwonderwijs, lieeds zijn enkele R K, tuinbouwwinle'r- scholen opgericht en hebben wij een R, K, tuinboiuwwint'erschool. Aan het hoofd van zoodanige schoien behoort te staan een In ­ genieur van Wageningen. VerschiUendee plannen tot stichting van Katholieke win- ijerscholen kunnen niet worden uitgevoerd o^ndrt er geen katholieke land- en tuinbouw kunlige ingenieurs beschikbaar zijn om tot directeur benoemd te worden, Dit is buiten- gewoon jammer, want de behoeiten. am voortgezet land- en tuinbouw-onderwijs wordt met den dag groot. De Regeering be- sloot tot de volledige geldeilijke gelijkstel- ling van het bijzonder met het openbaav land- en tuinbouwonderwijs, de Nederland- solie Boerenbonij staat gereed om een R. K, Middelbare Landbouwschool t'e stichten, overeenkomende met de Middelbare Rijks- landbouwschool te Groningen, Voor stich ­ ting en in standhouding zijn echt'er land- en t'uinbouwkundige ingenieurs noodlg, Daarbij komt, dat onze Boerenbonden ei, "nze economistche -landbouworganisati s op (i( n ciuur ook dringend behoefte krijgen aan deskuiidig© hoofdambtenaren, aan Wage- I (he ingenieurs dus. Dit alles moge duidelijk maken, dat de Katholieke jongeman, die te Wageningen gact studeeren, verzekerd kan zijn van een ede positie en een aangenamen, nuttigei« g' werkkring. Voor afgestudeerden van een universlteit of een andere hoogeschool be- hoelt hij in geen enkel opzicht o der te doen Hij krijgt den ingenieuislitcl eu*kan ook tot „dactor" promoveeren. * FEtJIIXETON. f Een edei Hart. Omgewes*%^t ait het: Fraaseh. J44 (Nadruk verbeden.) Souriquette zong een lied, zacht, mee warig, waaruit zielelijden sprak.— Jacques, tegen een pilaar geleund, luisferde lui- sterde.... het niet Margueritte in persoon die speelde, dan was zij toch de ingeefster der Hiuzikante ; *t was als een stehi uit het graf weike door de geweiven ruischte, en den armen wanhopige, die zijn geiief- den zoo vurig beminjj en zoo trouw beweend had, geheimzinnig toeHuisterde; — Neen, ik wil met de oorzaak wezen van onge- neesbare 'k zal uwen eenzamen ouden dag een zonnestraal toezenden, welke hem verwar Een zware zucht ontsnapte de lippen van den graaf, een zuoht die aardig weerklonk in het veria- Souriquette, van op het k^r, hoorde hem. Bleek als een doode ree.s zi| op Wie toch, kon zoo wee- nen bij't vernemen van den weergalm harer eigen Ach ! lieve God, die Jacques de Rhodes, dien zij zoo vurig wenschte te kennen was niisscbien daar, ieneden in de kerk ? Zonder zelfs het harmo ­ nium te sluiten, kvi^am zij al loopende naar beneden. De kerk was ledig. Zij ijlde naar buiten, en reeds an den oradraai van een pad, ontwaarde zij een lange en rechte gestalte die zij niet kende ; maar zij verraoedde wel dat het de graaf was. Zonderling aangedaan, keerde zi| terug naar Ar. geUes, m^ar zij sprak aaH ul^maud ovsr OBt_ biiuienkort met een voorstel bij de Kamer te koffiien om de bepaling van art 12 dei Landbouw hooger Onderwijswet ten deze cenigszins te verruimen," Een lioezegging, die vereenigingen en stlchtingen, als door den.Minister bedoeld, en mij persoonlijk als secretari van „Katho- lieke StUdiebelangen" natnurlijk in hoogt» mate veriieugt, Minvermogende Katholieke jongelieden, die land- of t'uinbouwkundig ingenienr wil- len worden, moeten dan ook niet nalaten telkens wotrdt opgeschrikt door krassenCe gillende signalen, gevolgd door een afschu. welijken stank en wolken van stof, die te snijden zijn. Is nu in eens de tVintigste-eeuwsche hygiene, waaraan zooveel wordt ten kosle gelegd, een doode letter ? Wat wordt er da. gelijks in honderdduizende gezinnen niet gestoft, geschrobd en schoongemaakt, ten zich te wenden tot de Vereeniging „Katho- |koste van een hoop tijd en geld en gewoon- lieke Studiebelangen", 's-Gravenhage, Jnlu |iijk ook ten koste van^ruisraad ana van SColberglaan 113, wier doel het is hun geldeiijke hulp te veiieenen. Maar Ik hoop, dat ook vele anderen zullen besluit'en naar Wageningen te gaan. Tot het geven van nadere inlichtingen vinden zlj mij gaarne bereid, Dr, L, deckers. DE WEGENPEST. In de „Maasbode" lucht L I zijn gemoed in het volgende rake artikel : Al is men nog zoo overtuigd van de on- ontbeerlijkheid der Pers, speciaal de Room- sche, men voelt het als een weldaad om eens twee achtereenvolgende dagen ver- dekking, zoomin aan Laure als aan Mauric#. Ook praatte zij weinig met haren broeder; zij zag hem bijna niet, daar zij gedurig op ronde was om hare zieken en noodlijdenden te bezoeken. Maurice was diep ongelukkig, ondanks het ter wereld komen van een engeltje Ines, van haren kant, deed niets om hem 't doorstane leed en zoo menige pijnlijke ontgoocheling te doen vergeten. En zoo kwam het dat haar man nog wel voorkomend jegens haar was, doch met hare grillen kon hij niet meer over den weg. Tegenover Diane was hij kortaf, dikwijls zelfs ruw. In het begin poogde de markiezin daartegen op te kqmen. Maar zij begreep weldra dat zij op een herwonnen vastfeeradenheid stuitre, en zij kreeg schrik. — Uwe grillen hebben uwen man lastig gemaakt, zei ze op zekeren dag tot Ines. Indian gij gaarne den winter te Parijs doorbrengt, zorg dan niet meer hem in zijn wielen le rijden. Hij was anders wel in staat ons in dit wolvenland te laten bevriezen. Souriquette leed ook omdat zij Maurice ongeluk ­ kig zag, en meer dan eens, als geen menschoog haar bespieden koh, stortte zij bittere tranen, terwijl zij mompelde : — O! Minou, kon ik u maar heipen, ik die mijn leven ten offer heb gebracht om u eenen zucht te sparen ! Maar nu is het te laat!... III. — HET VREUGDEVUUR. Die geestestpestand bracht er veel toe bij, om Souriquette uit het huis te jagen. Daarbij, een on- weerstaanbare macht dreef haar tot Jacques de Rhodes. Ines bleef maar slapjes. Ofscboon haar kindje al gedoopt was, zou de plechtigheid eerst later plaats hebben, ala Je moeder weer goed te been was. ryen, om toch vooral het beetje stof te ver- wijdereji, dat mogelijk wel 'ns schadelijk voor de gezondheid kan worden. Maar auto's en motors niogen op elk unr van den da^ en den nacht heele donderwolken van stof opjagen, wriemelend en gedroogd straatvuil en exspectoraties van alledlei lijders, dus met millioenen bacteries bezwangerd. Wee het dienstmeisie dat een kleedje uitklopt n»i zeker uur. Wee den fietsers. Die moeten zi'ch bij hun toch al zoo dure karretjes n vrijwel overtioHige bel aanscliaffen en lantafcm,/ door welker ontstentenis wel haast o 'oit een ongeval van belang werd ve.voi-- zaakt. Die worden ov velerlei wijze gere- giemeDieerd, en zijn er bij de minste •)vei- treding direct „bij". Maar de bonder.iin.aal niogen ->ifaai er bijna dag voort)ij gaat zonder dat er een ongeiui;, geoeurt, ais t er geen twee of meer zijii, Leve de vooruitgang, Maar waai'in schuilt die vooruitgang nu eigeniijk met gezegde enwagens ? Dat een paar duizend zich de weeide kunnen veroorloven om aan een mete granie gemengue snelheidsweiiust te oldoen anuei mei De auto niun uuun lijken enkel aan iiun auto te uenken. in duobelen zin, ze denkea aan zio ze i en oeKommeren zich geen gevaar aie zij a u ae overgroote niec u held h ninei mcaeburgers bezorgen. Wai voor nut heeit de samenleving van die uin- gen ? Benaive dat zieken een v>'eimg eer kunnen geholpen woraen. Maar tegi i e ; den enkelen patient, die gebaat werd, uour- doordat de geneesheer er een half of heel uurtje yroeger bij was, staan zeker tien oi hondeixl maai meer nieuwe zieken of ver- ongelukten door schuld van de uitzinnige sneiheden der mechanische vervoermid delen. Het sttreotiepe „den chauffeur treit geen schuld", als er voor den zooveelsten keer weer een slachtofier viel, moet niea eiikel in betrekkeiijken zin aanvaarden, De sn^lhfeid is altijd de schuldige. Wanneer ge- beurde er een ongeluk als er met 10 a lb kiiometersvaart werd gereden ? Misschiei» nooiti, Maar welke auto of motor rijdt met die vaart ? De eigenlijke schuldige is de overheia. We worden toch ai zoo gereglementeerd eis. gerantsoeneerd : kan er nu niet een wetje Oij, waardoor de maximum sneiheid wordt bepaald op 15 K.M. per uur in de bebonw de kom en 25 er btiiten ? Zoo'n vaiartje van 25 is al welletjes op den openbaren weg. Een stoomtrani doet niet veel meer, Welk belang is er mee geinoeid, dat juist dege- nen die den meesten tijd hebben, de weeide menschen, die een auto of motor bezltten, een beetje langzamer rijden ? Wat voor zin heeit liet eigeniijk, om ten koste van tien ­ tallen guldens aan benzine, slijtage, tdllen enz., ten koste van hun eigen en.... aiide- rei' veiligheid, ja leven, zooveel mogeUjk kilometers te verslinden ? Wat komt het ei ov aan of dei genieters een uurtje later of vroeger op een of andeie plaats van ont, spanning aankomen ? Schakelt nien de ge- j^eesheeren uit, en die zijn verreweg de be. zadigste rijders, dan dienen al die reruna chines enliel voor de genieterij van de zeet weinigen, Vrees om door te gaan voor „reaction, nair" hoeft de overheid niet te weerhonlen, om paal en perk tte stelien, aan het egols- tische uitzinnige racen, waaraan vooral de motorkarren zich schuldig maken. In deze 5taat de overgroote meerderheid der b gerij achter een regeering, die haar van den overlast en 't levensgevanr der aut'o's vee- lojt, Er is meer. Onder de weinlge zafcen, waarin iedereen het tegenwoordig eens is. is de behoefte aan sterker voortbrenging van noodzakelijke dingen er zeer zeker een Dus zon men de productie van niet-noodza- kelijl5;e dingen dan ook moeten beperken Want men kan niet mee'r uit 'n vaatje tap pen dan er in is. Alle tijd, grcndst'offen werkkracht en intellect, die besteed wordeit aan de vervaardiging van luxe voorw^i-pen, wordt onttrokken aan de voortbrenging vai» Zoodra de dag in de lucht kwam, begaf Henriette zich op weg, ten einde voor den middag gedaan te hebben met hare liefdadige bezoeken; zij had dan den ganschen namiddag vrij om door te brengen op het kleine kerkhof, waarnaar zij voortdurend ge- trokken werd. Op zekeren dag was zij overtuigd dat een der groote struiken verroerd was, staande op enkele stappen van de marmeren treden, waar zij op ging zitten rusten vooraleer het orgei te bespelen in het kerkje. Een geheimzinnige stem fluisterde haar toe, dat mijiiheer de Rhodes, hoewel onzichtbaar, haar gade- sloeg. Bij verder onderzoek, bemerkte zij een menig- te dingen welke haar tot dan toe ontgaan waren geheel versche indrukken van voetstappen rond haar pas geknakte of verwrongen takken aan de struiken welke haar omringden; allerlei licht gedruisch, vooral, het gerucht eener ademhaling welke onmo- gelijk in te houden was Ondanka den zonnegloed, deed zij dan haren hoed af, en bleef zoo men zitten mijmeren op de treden der grafkapel, zich in gemeenschap voelende met de dooden, terwijl de levende geen oog van haar afwendde. En zij, hoewel zoo trotsch, zoo kittig zoo terughoudend, voelde zich nooit gekrenkt door dit stille bewonderen, integendeel. 't Scheen haar dat een machtige schuts engel over haar waakte dat haar leven onder de hoede stond van iemand die haar geluk kon aanbrengen, En's avonds, als zij't orgel op het koor bespeeld had, en zij den terugweg insloeg naar 't kasteel van Argelles, vernam haar fijn gehoor het gerucht van eenen stap die haar uitgeleide deed. Dan, boven mate geiukkig, glimlachte zij en mompelde : — Hi^ is daar, hij waakt orer mij: En zij ging dan langzaam, ten einde den ouder- ling de vreugde te gunnen haar langer te kunnen vergezellen ; maar nooit wenddt zij b ar hoofd om,'' hoog en hoogst noodige zaken. Nu millioe ­ nen in Weenen, Oostenrijk, Hongarije, • Dnitschland en tal van andere streken let- terlijk van honger vergaan, Is het op zijn minst onchristelijk om veel aan overbodige uitgaanderij en weeide te* doen, Zelfs uit een nuchter fiskaal oogpunt moest de over, iieid tegenwoordig de genieteiij tegengaan. De betaalkracht der belastingschuldigeii wordt toch niet bevordeird door de overi- gens toch al zoo verderfelijke bioscopen, kermissen, en dergelijke ? Ja, er zou heei ivat voiir le zeggen zijn, indien de gemeen. 1 t I 11 i,fcid voor circussen en zoo meer ide, maar tegen de directies zei : „jullie r mi z n zooveel als Je wegblijft" scheen te verbergen Als hij me spreken wil, dacht zij, zal hij zijn uur wel kiezen. Dat komt hem toe, niet mij!.... Op een morgen dat zij op bezoek uit was hoorde zij een oud Gasconsch refrein, dat haar ontroerde door zijn zachte en mooie melodie. 't Was het oude klaaglied, waar indertijd Margueritte de Rhodes zooveel van hield. Toen Souriquette's uamiddags voor het orge! zat, kwam dit lied natuurlijker wijze onder hare vingeren. Maar hoort, klonk daar geen diepe, hart verscheurende zucht in de kerk ? Ondanks hare be sluiten, hare terughoudendheid, hare gewilde be- scheidenheid, kon zij*het daarboven niet langer uit- houden; geheel ontsteld da aide zij den trap af, voortgestuwd door een macht die sterker was dan haar wil. Ditmaal was Jacques de Rhodes niet weggeijld ; hij zat voor't altaar neergeknield op eenen bidstoel, en snikte, zijn hoofd in zijn handen. Mej. Vallauris, met onstuimig kloppend hart, naderde hem. — Gij weent, mijnheer, zeide zij stil. Stemt mijne muziek u dan tot droefheid ? Hij hief zijn betraande oogen tot haar op. Het zien van die zoo vastberaden en tevens zachte trek ­ ken, van die vochtige oogen welke baar smeekend aankeken, ontroerden Souriquette zoo diep, dat zij, zonder het goed te beseff^n, misschien, alles had ten offer gebracht om dien wanhopigen grijsaard te troosten. — Neen, stortte hij, integendeel.... Zij poogde te glimlachen. Integendeel, herhaalde zij. De blijdschap of het vermaafe persen toch geen tranen uit de oogen. — Somwijlen. Trouwens, juffrouw, er is iets in mij dat luidei spreekt dan de blijdschap en het ver- maak welke ik geniet al luisterende naar uw spel. . — Wat toch ? — De herinnering aan mijn av^rteden diichter, I'e ..iSieuwe Koerier" schrijft; Er IS geen enkel vervoermiddel, dat niet voor of na oorzaak zal zijn van ongelukken; Maar men dient deze toch tot een mini ­ mum t'e beperken. En dan denken wij aan verschillende on ­ gevallen, in dene laat'sten tijd door automo- bielen veroorzaakt, welke wellicht had den ■ voorkomen kunnen worden, indien de autoa in orde en de chauffeurs goed geoefend waren. Men kan thans een rijbewijs krijgen om een auto te mogen besturen of op een motor rijwiel te rijden^ als men 't maar aanvraagt en 18 jaar oud is, Welken waarborg geeft nu zulk een rij ­ bewijs ? En toch wordt er waarde aan gehecht, de verzekeringen b v. betalen geen schade uit, als bii een ongeluk de chauffeur geen rijbewijs had, , ' Waarom niet de rijbewijzen alieen dl«» personen uitgegeven, die bewezen hebben, * dat zij een auto knnaei besturen ? En dan de auto zelf. Geen locomotief n.'ag in werking gesteld worden zon-ler goedgekeurd te zijn. Maar de auto's mrgen op alle wegsn rij ­ den zonder eenige cuntrole. Vfu'iral in den luatsten tijd worden er uit het buitenland vele aiito's i^evoerd, die verre van' solied zijii • in't bijzonder woi dl n g al eens geklaagd over de minder acc.u. rate weiivirig der stunrinrichting. Waarom dus geen keuring gevorderd van de auto's, die toch dag in dag uit, op alle wegen rijden en geen klein gevaar opleve- ren voor de wandelaars en voorbijgangers ! Er wordt veel geschfeven over bijzondere wegen^ uitslnitend voor auto's bestemd, maar dat is verre toekomst'muziek. LaaH nlen beginnen met te zoi^en voo> goed werkende auto's en goed geoeiende chauffeurs, BUITENLflNO. Ex-keizerin Eugenie. + In de hoofdstad van het land, wa^- zij ge- boren werd, Is op 94-Jarigen leeftijd over- leden de ex-keizerin van Frankrijk, van haar zelve geheefen gravin Eugenie van Montijo. Van moederszijde stamde zij af van een Schotsche Kattiolieke familie, die naar Spanje uit\veek. Beroemd om haar schoonheid zoowel als om haar bevalligheid en vemuft trok zij de aandacht van Napoleon III, die haar tot zijn gemalin verhief, Het tragisch lot van Napo- , leon is bekend, Haar eenige zoon sneuvelde lntas9cii«ft beleefde ineii een jsraclitigen naiomer. s ten iende tisvn niet te veriagco, iie jioSi vitor haar die gij me votir ien geest teepl.. Henriette rilde tot het innerlijke van haar ge ­ moed. Zocht Jacques de Rhodes sedert twintig jaar de kleindochter die hem, naar hij geloofde, ontroofd was^ zij, ondanks het geluk dat zij bij de familie Vallauris genoten had, had nooit opgehouden te denken aan de moeder die zij verioren had. Zij herwon echter spoedig hare koelbloedigheid... Inderdaad, zij was niet — neen niemand — op de hoogte van de vermoedens van Jacques de Rhodes, en zoowel voor haar als voor Laure en Maurice, was Ines de wettige dochter van Margueritte, Na eenige oogenblikken, bcrnam Henriette : — Hoe kan ik uwe dochter voor den geest roepen, heer graaf ? Ik ben niet enkel vreemd aan uwe familie, maar zelfs aan uwe streek.... Inderdaad, zij had gelijk. Zoo dacht Jacques er over. Alles goed'ingezien, die gelijkenis bestond misschien maar in zijne verbeelding, die, ziek door het jarenlangtt lijden, niet al te juist Margueritte'-s beeld bewaard had. Wellicht ten onrechte meende hij dit beeld in juffrouw Vallauris terug te hebben gevonden. — Gij herinnert mij vooral aan haar, sprak hij, omdat gij goed zijt als zij, dezelfde manier van doen en dezelfde voorliefde hebt. Ook zij trad de hutten biniien om weldaden te plegen, ook zij werd van iedereen gezegend... Ook zij speelde in de oude kerkje zielroerende Hederen vooral dit liedje van vandaag, dit oude Gasconsche klaaglied dat me tranen uit de oogen perste. Jacques had den ouden tempel verlaten. Souri ­ quette stond ernstig aan zijne zijde, verlicht door den gloed der ondergaande zon. Zij geleek aan eene jonge heilige, met gulden stralen omkrsnst en ne«r- gedaald uit een van de geschilderde ramen der kerk. (Wiildt vcivuigu.